කුමට දකිම්ද සිහින

සිහින දකින්නට
සිත ඇතත්
නුඹ ආස සිහිනය
නොපෙනේනම්
කුමට දකිම්ද සිහින

කදුල ඉතින් නුඹ පලයන්

සුසුම් සලන හන්තානක
කදුලු සලන මධ‍ය්‍යහනක
එක සුදු පැහැ මලක් වෙලා
නුඹ පිපුනද මලක් වෙලා
මගේ ලොවට
කදුල ඉතින් නුඹ පලයන්
සතුට පමනක් ඉතිරි කරලා

ජය මාවත සොයා යන්න

හිනා වෙලා කදුලු මතින්
ජීවිතයට මුහුන දෙන්න
පරාජයේ කවුලු පියන්පත් වලින්
ජය මාවත සොයා යන්න

හිරු බැස ගොසින්

සදත් අවදියෙන්
තරුත් අවදියෙන්
නමුත් හිරු බැස ගොසින්
දහවල එළිය කර
රාත්‍රිය උරුම නැති
අහසින්

ලොව්තුරු දම් අමා රස

දුක සහ සතුට යට සැගවුන දුකම මිස
සැපතක් නොමත කිසිදා ජීවිතය තුළ
එකලු කරන ලොව්තුරු දම් අමා රස
තැවරුන හිසේ සමිදුනි අපි නමමු හිස

සෝරත පොඩිසාදු

පුරු පුරු හඩ ඇසී සෝරත පොඩිසාදු
සරනට බඩගිනි වෙලා වාගේ
ලොකු සාදුට  පවසා
දානෙ ගෙට දුවන්නේ බඩගිනි හැදිලා
කිරිබොන වයසේ සිටිනා
සෝරත පොඩි සාදු
සරන දුවන දිවිල්ලට වැඩලා බැ කියලා
දුවනවා සිවුරට පේ වුන
සෝරත පොඩි සාදු

උපාධිය

තුන් වසරක් බැට කාල
උදේ හවස බඩ ගින්නේ ඉදලා
අන්තිමට ගත්ත උපාධිය
කාට නැතත් මට වටිනවා
මහමෙරක් ලෙසට

දැවෙන සිත නිවා දමන්නට

දෙනෝ දාහක් නිතර යන එන
මේ සන්සාර බවයේ
දැවෙන සිත නිවා දමන්නට
තබමි පියවර මේ ලෙසේ
සිත දහම් සිසිලෙන් නිවා
කෙලෙස් දුරුකර
සිත හදාගෙන
දහම් පණිවිඩය ලෝකෙට ගෙනියමි මෙසේ

සල්ලි මුලු ජීවිතේම අල්ලේ නටවනවා

සල්ලි මිනිස්සුන්ගේ ජීවිතේ වෙලා
මිනිස්සු සල්ලි පස්සේ දුවනවා
අවසානෙට සල්ලි නිසා
ජීවිතෙත් විනශ වී යනවා
සල්ලි තිබුනත්  මනුස්ස කමයි වටින්නේ
මනුස්සකම තිබුනට
සල්ලි නැතුව ජීවත් වෙන්නත් බැ
සල්ලි තිබුනත් ප්‍රශ්න
සල්ලි නැතත් ප්‍රශ්න
සල්ලි මුලු ජීවිතේම
අල්ලේ නටවනවා

අහින්සක ආදර පැතුම

නුඹයි මමයි ආ මේ ගමන් මගේ
නුබත් සමග ගෙවා දමන්නට පින් කර ඇතිද මා
සන්සාර පුරුද්දට හමුවුන අප
හැම බවයෙම පෙරුම් පුරමු අපේම වන්නට
අවසානෙට හැරයනදා අපි අපව
පතන්නෙමි නෙතගට
ඔබේම රුව පමනක්ම ඇදෙන්නට

පහන් සිළුව

දැල්වෙන පහන් සිළුවක්
වැනි අපගේ ජීවිත
මතු දිනක
දැවී  අළු වී යයි
සදහටම

මල පොඩි කරන්න එපා

ලස්සන මලක් දුටු විට
බඹරුන් ඒ වට කැරකෙනවා
බඹරුනි රොන් ගන්න
මල පොඩි නොකර
මල පොඩිකර
මල් පෙති ගිලිහුන විට
මලේ ලස්සන ගිලිහී යනවා

සෙබළානෙනි

කුසට අහරක්
දිය පොදක්
නොමැතිව
උදේ හවස
අව්ව වැස්ස නොබලා
රට රකින මුර දේවතාවනි
අපි ඔබලාට සදා ණය ගැතියි

මිනිස් ජීවිතය

උදේට කියනා දේ
හවසට මතක නැති
පාට මාරු කරන
කටුස්සෙකු වාගේ
මිනිස් ජීවිතේ

සිනා වෙන්න එපා

දුප්පත් කමටයි
අසරණ කමටයි
විරුදු කියන්නට
බසයට නැග්ගේ
සමච්චලයට බලලා
අහක බලාගෙන
සිනා වෙන්න එපා
මහතුනි
පිහිට වන්න ඒ නැගෙනිට
බඩ කට පුරවා ගන්නට

ඔබත් දැනුවත්ද ?

නිය ආලේපනය කිරීමේදී අප බොහෝ වැරදි සිදු කරනවා.සෑම දෙනෙක්ම පාහේ සිදු කරනු ලබන පොදු නිය ආලේපන වැරදි කිහිපයක් පිලිබඳවයි මේ සටහන

නියපෙළ අපිරිසිදු අවස්ථාවේ නිය ආලේපන භාවිතා කිරීම.
ආලේපන ගැලවීමට පෙර නියපෙළ සූදානම් කරගෙන නොතිබීම.
Basecoat ආලේප කිරීම මගහැරීම.
නිය ආලේපනට වැරදි ක්‍රම බාවිතා කිරීම.
Topcoat භාවිතා නොකර නිය ආලේපන කිරීම.
නිසිලෙස නිය ආලේපන ගල්වා නඩත්තු නොකිරීම්.



ලෝක ධර්මතාවය

එකම ලෝකයේ මිනිසුන් විවිදාකාරය
රෑපයේ ස්වාභාවය වෙනස්ය
පාට වෙනස්ය
භාෂාව වෙනස්ය
ගතිගුණ වෙනස්ය
එහෙත් වෛරය ක්‍රෝධය තරහව කුහකකම ඊරිසියාව
එකම ආකරයට පිහිටා ඇත
එයයි ලෝක ධර්මතාවය

දන්නෝ දනිති නුබේ තරම

ලෝකෙට පෙනෙන්නට
ලස්සනට මායම් දාල හැඩ වුනාට
ඇතුලෙ හිස් ගොඩක් නේද බොලේ
කවුරුත් නොදන්නවා ඇති කියලා හිතුවට
දන්නෝ දනිති නුබේ තරම

දිවි හිමියෙන් පෙම් කරමි අම්මේ.........

ලෝකය වෙනස් වනු ඇත
මේ පෘතුවිය අගහරු ග්‍රහයා මත කඩා වැටෙනු ඇත
අපි නන්නාදුනනා විශ්වයක තනිවෙනු ඇත
එහෙත් මට ලෝකයෙන් වැඩක් නැත
මේ අරුතක් නැති ලෝකයේ එකම අරුත්බර වූ ඔබේ ආදරයට
මම දිවි හිමියෙන් පෙම් කරමි අම්මේ.........

 

මම අහින්සක සමනලියක්මි

යදින්නියක ලෙස
අසරණ හිගන්නියක ලෙස
ජීවත් වෙන්නට මම ඔබෙන් ජීවිතය යදිමි
ගෙල සිරකර පපුවට පිහි තුඩ තබා
හිසට ගිනි අවි තබා දෑතට ඇණ ගසා
දෙනතට වැලි ගසා ආත්මය මරණයට පත් කරවන
නපුරන්ගේ ලෝකයෙන් මම ජීවිතය යදින්නට බිය වෙමි
මම අහින්සක සමනලියක්මි

නිසල රාත්‍රියක

පාලු නිසල රාත්‍රියක
තනි වුන තාරකාවියක් ලෙසට
දැනුනා මගේ සිත් මැදුරට තනිකමක්
ඔබ වෙන් වී ගිය
ඒ මොහොතේ............

අතීතය

කුඩේ යටින්
නිදහසේ සෑනසිල්ලේ
නුබ යනකොට
පුන්චි නන්ගියේ.......
විඩාබර වූ
මේ ජීවිතෙන් මිදිලා
මට ආසයි නුබත් එක්ක
මගේ සුන්දර අතීතයට
යන්න නන්ගියේ.....

ආදරය

ආදරේදි විතරයි දෑනෙන
දුකත් මිහිරක් වෙන්නේ.....
ආදරේදි විතරයි විදින වේදනවක්
සෑනසිල්ලක් වෙන්නේ.....
ඒකයි හෑම දේකටම වඩා ආදරය
උත්තරීතර වෙන්නේ.....

 

පියාණෙනි

මා අතහැර කොහේ ගියාද
හීනෙන් වත් කියනවාද
නුබේ තුරුලට විත්
නුබේ සෙනෙහස
විදින්න ආසයි
මට අප්පච්චි....
නුබේ සෙනෙහස ලබන්න
පින් මදිවද මට
නුබ මා අතහැර ගියේ
 අප්පච්චි....

බුදු සමිදානෙනි

කෙලෙස් දම් නසා
සත්‍ය අවබෝධ කර
මේ සසරෙන් එතර වන්න
පිහිට වන්න අප හට
මගේ බුදු සමිදානෙනි ..........

මතු පරපුරක අනාගතය

          රටේ අනාගතය බාරගනනා පරපුර වන්නේ දරුවන්ය.දරුවන් රටකට මහත් සම්පතකි.මිහිතලයේ අනාගත පරපුර බිහිවන්නේ දරුවන් තුළින්ය.යහපත් සමජයක යහපත් දරුවන් පිරිසක් ගොඩ නගා ගැනීම රටේ යහපත වෙනුවෙන් අවශ‍ය්‍ය වේ.මැණිකක් රකිනා නාගයෙකු මෙන් දරු පරපුර ආරක්ශා කර ගත යුත්තේ ඒ නිසාවෙනි.
   ලෝක විනශය සිදු වේ යැයි බියෙන් තැති ගත් මොහොතේ එය සිදු නොවීම පිළිබද මහත් සතුටට පත් විය.නමුත් ලොඅක් විනාශය සිදු වී ඈති බව මට හැගේ.එසේ වන්නේ අහස පොලව නුසුලන අපරාද අප රටේ සිදු වන නිසාය.දස මාසයක් ම්ව් කුසේ සිට ලෝක්යේ එළිය දකින්නට උපන් බිළිදා තම මව විසින් මරා දමයි. එසේත් නැතිනම් කුණු ගොඩක කාණුවක දමා තිබේ.මව් පදවිය ලබන්නට කොතරම් වාසනවන්ත විය යුතුද සමජයේ අම්මා දෙවනි බුදුන් ලෙස සලකයි.තම කුසෙන් වදපු දරුවා මර දැමීමට පව්කාර වුනේ කොහොමද?
   පියෙක් යනු පවුල ආරක්ශා කරන පුද්ගලයායි. නමුත් අද වන විග අසන්නට දකින්නග ලැබෙන්නේ පියා විසින් දරුවන් මරා දමන සිදුවීම්ය.තම දියණිය අපයොඅජනය කරනු ලබන්නේ පියා විසින් මෙවනි දේවල් අසන්නට දකින්නට ලැබෙන්නේ අපගේ අවාසනාවටය.. රටේ අනාගත පරපුර මල් වගේ ආරක්ෂා කර ගත යුතු වේ.
  

මියෙන තුරු මා

                   මියෙන තුරු මා

නොසිතු දිනක නොසිතු මොහොතක
හමු වුනා අප දෙදෙනා
පෙර බවෙහි පුරුද්දට........
ආදරය නැමති යදන් වලින්
 බැදුනා අපගෙ සිත්
හමා ආ මහා කුනාටුවකට හසු වුනා මෙන්
වෙන් වුනා අප දෙදෙනා
යලි එක් නොවන්නට
කිසි දිනක යලිත්
නොසිතමි ප්‍රේමයක්
මින් මතු සිටින්නම් ඔබේ මතකය හා
මියෙන තුරු මා හදවතින්............

අහිමි ආදරය

අහිමි ආදරය

ජීවිතය මෙන් මා
රකිනවා යැයි දිවුරා කිවද
වෙනස් වී අද එම වදන්
නෙත් අගින් ගලනා කදුලු බිදු පිසලන්නටවත්
ඔබ නොමැත මා අසල
ආදරය කියා දුන්නද ඔබ මා හට
විරහවෙ වෙදනාව මා තනිව උගත්තෙමි ......

ජීවිතය

දුක් කම්කටොලු
බාධක , සතුට
සියල්ලම කැටි කරගෙන
ගලා බසිනා
දිය පහරකි
ජීවිතය .............

අම්මා

මහමෙරක් දුක් විද
මා බිහි කළ
ලේ කිරි කරපොවා
මා අැති දැඩි කළ
මගේ අාදර අම්මේ..............
මතු සසරෙත් ඔබ
මගේම වේවා අම්මේ............ 

ලස්සන අාදරය

අාදරය ගිනිගෙන ජීවිතෙන් පලිගෙන
සිහින කදු පරදා දවාගෙන
ගියේ අැයි හදවත පලාගෙන
සුසුම් පවනේ හද නිවන්නම්
නෙතේ කදුලින් හද තෙමන්නම්
ජීවිතේ දුක්බරම මොහතක
නුබේ තනියට මම හිදින්නම්

                 පෙම්වත
අහිමි වන බව කීවත්
පෙම් කලා ඔබේ හදවතට
සිතුනත් විටක අමතක කරන්නට නුබේ රුව
කෙලෙස අමතක් කරන්නද
මගේ සිත සසල කල ඒ නෙත් යුගල ......................

                               වග කියන්නේ කවුද ?
නිදහස් සුන්දර ලෝකයක් ලෙස හීන මෑවූ සරසවිය බාදක කම් කටලු වලින් පිරුන ලොවක් බවට අද පත් වී තිබේ.අද පවතින අද්යාපන ක්‍රමය මෙයට ප්‍රදාන හේතුවයි.පාසල් කාලය නෑවතත් මතක් කර දෙන තත්වයට අද සරසවිය පත් වී තිබේ.නිදහස සම්පූර්නයෙන් අහිමි කර තිබේ.උදේ 8 සිට හවස 6,7 තුරු දේසන වලට සහබාගි විය යුතුයි.එයද අනිවාර්ය කර තිබේ.සියයට 80 ක් පෑමිනීම නොතිබුනහොත් විබාග වලට පෙනී සිටීම තනම් කර තිබේ. සරසවිය තුල සිටින්නේ දෑනුම සොයා යන පිරිසකි.එම නිසා දෑනුම සොයා ගෙන යමේ නිදහස තිබිය යුතුයි.ඒ සියල්ල අද සරසවිය තුල වියකී ගොස් තිබේ.නිදහස් අද්යපනය මෙයද???? කවුඩ මේවට වග කිව යුත්තේ???

mithuriyata

සසර පුරුද්දට
හමු උනා අපි
මේ බවයේ..................
සරසවි මිතුරන් ලෙසට
පතන්නම් මතු බවයෙත්
මෙලෙසම අප හමුවෙන ලෙසට

sihina

                     
                                සිහින අතර 
                                      තනි උන මා
                                              අතරමන් විය

                                                    සුරන්ගනා ලොවක